p-ISSN: 1300-0551
e-ISSN: 2587-1498

Begümhan Turhan, Günseli Usgu, Serkan Usgu, Murat Ali Çınar, Elif Dinler, Deniz Kocamaz

Physiotherapy and Rehabilitation Department, Hasan Kalyoncu University, Gaziantep, Turkey

Anahtar Sözcükler: Travma, bağ yaralanması, kırık, kinezyofobi, anksiyete

Öz

Amaç: Kinezyofobi ve aktiviteye dönüş korkusu kas-iskelet sistemi yaralanmalarının ardından sık görülen sorunlardandır. Alt ekstremitede bağ yaralanması ya da kırık öyküsü olan bireylerde kinezyofobi ile bazı psikolojik parametrelerin ilişkisi incelenmiştir.
Gereç ve Yönemler: Çalışmaya, alt ekstremitede bağ yaralanması öyküsü olan 40 kişi, alt ekstremitede kırık öyküsü olan 40 kişi ve sağlıklı bireylerden oluşan 40 kişi olmak üzere 120 kişi (60 kadın, 60 erkek) dahil edildi. Çalışmaya katılan bireyler Tampa Kinezyofobi Ölçeği (TKÖ), Durumluluk ve Sürekli Kaygı Ölçeği (STAI-I ve STAI-II) ile değerlendirildi. Katılımcıların travma bölgesi, tanısı, travma sonrası yaşanan problemler ve uygulanan tedaviler, tedavi süreleri not edildi.
Bulgular: Bireylerin STAI-I ve STAI-II değerlerinde gruplar arası anlamlı fark bulunmamış (p>0.05), ancak TKÖ skorları arasında anlamlı farklar olduğu görülmüştür (p=0.001). Bireylerin STAI-I ve TKÖ skorları arasında, STAI-II ve TKÖ skorları arasında da anlamlı ilişki bulunmamıştır (p>0.05).Kırık geçmişi olan bireylerin TKÖ skorlarının diğer gruplardaki TKÖ skorlarına göre anlamlı düzeyde yüksek olduğu görülmüştür (p=0.007). Kırık ve bağ yaralanma bölgesine göre değerlendirildiğinde TKÖ skorları arasında anlamlı farklılık bulunmamıştır (p>0.05).
Sonuç: Kinezyofobinin duygusal durum ve kaygı düzeyleri ile ilgili olmadığı sonucuna ulaşılmıştır. Kırık öyküsü olan bireylerin kinezyofobi skorlarının anlamlı düzeyde yüksek olması kırık sonrası tedavi süresinin uzun olması ile açıklanabilir.

Cite this article as: Turhan B, Usgu G, Usgu S et al. Investigation of kinesiophobia, State and Trait Anxiety levels in patients with lower extremity ligament injury or fracture history. Turk J Sports Med. 2019;54(3):175-82.