P-20: Osteitis Pubisli Futbolcularda İnguinal Herni Varlığının Araştırılması

Öz

GİRİŞ: Kasık ağrıları futbolda önemli sağlık problemlerindendir. Nedenleri arasında sıklıkla kas-tendon zorlanmaları, avülsiyon kırıkları, osteitis pubis, inguinal herni (gerçek herni kesesi varlığı) ve sporcu hernisi (gerçek herni kesesi yokluğu) bulunmaktadır.

AMAÇ: Bu çalışmada osteitis pubis tanısı almış futbolcularda eski veya mevcut inguinal herni varlığını araştırmak amaçlandı.

GEREÇ-YÖNTEM: Spor hekimliği polikliniğine 2011-2016 yılları arasında kasık ağrısıyla başvurmuş ve osteitis pubis tanısı almış erkek futbolcuların arşiv kayıtları retrospektif olarak tarandı. Sporcuların demografik özellikleri, MR görüntüleri ve varsa inguinal USG tetkik sonuçları incelendi.

BULGULAR: Arşiv kayıtlarından profesyonel veya rekreasyonel olarak futbol oynayan 51 osteitis pubisli sporcunun MR görüntülerine ulaşıldı. Yaş ortalaması 24.5 (±7.7) yıl bulundu. İnguinal herniyle ilişkili 8 (%15.6) osteitis pubis olgusu bulundu. 3 sporcu (%5.8) polikliniğimize başvurmadan önce inguinal herni operasyonu geçirmişti. 26 sporcuya ise kasık ağrısıyla beraber herni semptomları da (valsalva ile artan inguinal ağrı ve/veya şişlik) tarifledikleri için herni muayenesi ve inguinal USG uygulanmıştı. Bunların sadece 5’i (%9.8) gerçek herni kesesi saptanarak cerrahiye sevk edilmişti. 8 olgunun 7'sinde inguinal herniyle ipsilateral osteitis pubis bulguları kontrlateraldekinden daha belirgindi.

TARTIŞMA: Çalışmamızın sonuçları osteitis pubisli futbolcularda eş zamanlı inguinal herni olabileceğini ve önceden inguinal herni tamiri geçirmiş bir futbolcuda osteitis pubis gelişebildiğini göstermiştir. Bunun yanında, inguinal duvardaki defektle ipsilateral pubik ramusta daha belirgin osteitis pubis bulgularının oluşu iki patolojiye yol açan mekanizmaların ortak olabileceğine işaret etmektedir. İnguinal herninin tedavisinde cerrahi girişim esastır ve sıklıkla konservatif yöntemlerle tedavi edilen osteitis pubisin hem ayırıcı tanısında düşünülmeli hem de ona eşlik edebileceği unutulmamalıdır. Komorbid olgularda iki tanıdan birinin atlanması tedavinin başarı şansını azaltacaktır.